पहाट....

पहाट....

तुला भेटायला मी केवड्याच्या वनात आले

तर तू यज्ञकुंडात समिधा अर्पित करीत होतास

सभोवतीचे नाग मनोभावे तुझ्याकडे पहात होते

मी हि त्यातीलच एक

केवड्याचा सुगंध आणि तुझे केवडी शरीर  

वेदांच्या उद्घोषात मला मंत्रमुग्ध करीत होते,

तुझ्याकडे आकृष्ट करीत होते,

आणि कधी माझ्या समिधा पडल्या

मलाही कळले नाही...   

तू हि त्याच सिंधू पलीकडून आलेल्या

फरार लोकांपैकी एक

वेदांच्या रक्षणात तुझे हि पितर गुंतले होते

ज्ञानोबाला, तुकोबाला मारणारे तुझेच पूर्वज

रेशीमबागेत तुझी नाळ पुरलेली.

तरीही...

तरीही...

तरीही तू माझ्या अंत:करणात सामावलेला

वेदांना अमान्य करणारी मी, पण

तुझे शब्द आज माझ्यासाठी वेद बनलेत

….

मला माहित नाही का

तुझा टोकाचा आरक्षण विरोध !!!

पण तू बरोबर वाटतोस

कशाला हवंय आरक्षण ?

स्वत:च्या पायावर उभं राहणाऱ्याला

कुबड्या कशाला हव्यात ?

पण शेवटचा लाभार्थी ?

तो अजून उपेक्षितच आहे

पण त्याच्यापर्यंत ना आरक्षण पोहोचलं ना मी

मी... शिकले सवरले आणि पोटभरीस लागले

आरक्षणाला कोरडं समर्थन करू लागले

त्यापेक्षा तुझा विरोध आवडतो मला

गरजवंताला द्या, ह्या म्हणण्यातील तथ्य कसं नाकारू ?

मला माहित आहे,

हवा वळते तसा वळणारा,

जानवं कुरवाळणारा आणि

पोटावरून हात फिरवणारा

वेदिक तू नाहीस....

मी पाहिलंय तुला वंचितांना हर प्रकारे मदत करताना

मी पाहिलंय तुला राजकारणातील शुक्राचार्य निरखताना

मी पाहिलंय तुला ढोरासारखी मेहनत करताना

इटलीहून परतल्यावर सगळं पुन्हा उभं करताना

उपास तापास आणि

उत्सवांच्या महोत्सवीकरणाला विरोध करताना

मी पाहिलंय तुला माझ्या श्रद्धास्थानांना सन्मान देताना  

मी पाहिलंय तुला ब्राम्ह्ण्याच्या पलीकडे जाऊन

ब्रम्ह होताना...

तुझी जात माझ्या विचारांच्या आड येते कधी कधी....

पण माझी जात तुझ्या प्रेमाच्या आड कधीच आली नाही

तुझ्या यज्ञकुंडाला माझा विरोध नाही

माझ्या भिमस्तुतीला तुझा विरोध नाही

तू ऐकतोस मला, मी पाहते तुला

दोघांच्या मधली पिढ्यानपिढ्यांची दरी

समुद्राची गाज बनते

तेंव्हा ती दरी वाळूत विरून जाते

जात हि अशीच जावी एक दिवस

तुझ्या माझ्यातील दुराव्याप्रमाणे...

मी ऐकतेय गाज भविष्याची

आणि साद नवभारताची

तुझ्या माझ्या प्रेमासारखी नितळ

जात विरहित  

धर्म विरहित

मानवतेची झुंजूमुंजू पहाट

केवड्याच्या वनातील विखुरलेले प्रकाशदूत  

मी पाहतेय

अविरत,

अनिमिष...

---- समिधा 

सिमॉन

सिमॉन

लोक मला इग्नोर करतात, वेडी, मूर्ख म्हणतात, मी सुंदर नाही आणि मला मुल नसल्यामुळे मला अडाणी समजतात. म्हणून मी स्वत:शीच काही गोष्टी ठरवल्या आहेत. मला मुल हवंय आणि तेही मोशी कडून. त्याच्या सारखं समजदार, निरोगी, तल्लख बुद्धिवान, कार्य तत्पर आणि मेहनती बाळ मला हवंय. त्यासाठी मी मोशी ला काही बोलणार नाहीये. तो स्वत:च या गोष्टीचा विचार करेल किंवा त्याच्या कडून मला मुल होण्यासाठी पूरक कृती घडेल. मी त्याच्यावर कसलाही भार टाकणार नाही, ना बाळाच्या जन्माआधी ना बाळाच्या जन्मानंतर. सगळ्याची जबाबदारी केवळ आणि केवळ माझी असेल. मला मोशी पासून गर्भधारणा येत्या ३-४ महिन्यातच व्हावी हि अपेक्षा आहे. ह्या गर्भधारणे साठी मी आवश्यक ते प्रयत्न करीत आहे. त्यासाठी औषधे, व्यायाम आणि आराम ह्या सर्व गोष्टी यथास्थित करण्याचा मी प्रयत्न करीत आहे. सृष्टी माझ्या या प्रयत्नात मला सहकार्य करील अशी माझी आशा आहे.

मला शक्यतो समजदार, निरोगी, तल्लख बुद्धिमत्तेची, कार्यतत्पर आणि मेहनती मुलगीच व्हावी अशी माझी अपेक्षा आहे. मी तिचे ‘सिमॉन’ प्रमाणे एखादे विदेशी नाव ठेवण्याचा विचार करीत आहे. ‘सिमॉन’ हे नाव मोशीच्या नावाशी हि साधर्म्य साधणारं आहे. माझे स्वप्न आहे कि सिमॉन आपल्या समाजाच्या सार्वत्रिक उन्नयनासाठी प्रयत्न करील आणि त्यासाठी  ती सायकल वरून संपूर्ण देश पालथा घालील. त्यानंतरती आपल्या लढ्याची किंवा एकंदरीतच चळवळीची दिशा ठरवील. या कामात तिला तिच्या बबलू अर्थात तेजवील मामा आणि बटी अर्थात अस्मिता मावशीची पण साथ मिळेल. आजोबा ज. वि. पवार आणि आजी जयमाला पवार या दोघांचे पूरक गुण ‘सिमॉन’ मध्ये उतरतील. माझ्या सर्व कुटुंबियांना ‘सिमॉन’चे खूप कौतुक वाटेल. जी उपेक्षा आणि अवहेलना माझ्या वाट्याला आली तिचा अंशही तिला कधी भोगायला लागू नये. अपयश हे तिच्यासाठी गुरु म्हणूनच काम करील. स्वत:च्या हिमतीवर ती तिचे समृद्ध भारताचे स्वप्न साकार करेल. मोशीपासून मला झालेली माझी मुलगी ‘सिमॉन’ हिची ख्याती दूर देशात सुद्धा नांदेल. ‘सिमॉन’ धामणकर हे नाव सर्व जगात दुमदुमेल.

सिमॉनचं खरं नाव तिला लाभलं असतं तर तिचं नाव ‘सिमॉन नायर’ असं असलं असतं. पण मला किंवा माझ्या मुलीला इतर कोणाच्या हि आयुष्यात वादळ निर्माण करायचे नाही त्यामुळे ती ‘सिमॉन धामणकर’ म्हणूनच प्रसिध्द होईल आणि आपले कार्य तळागाळातील अखेरच्या माणसापर्यंत पोहोचवून त्याला शिक्षित, सुशिक्षित करून, मानसिक, सामाजिक आणि आर्थिक दृष्ट्या सबळ बनवेल. आरक्षणाच्या कुबड्या निघून जाताना दिसतील आणि डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या स्वप्नातील अखंड, जातविरहित, विकसित समृद्ध आणि ऐश्वर्य संपन्न भारत साकारण्यात यशस्वी होईल.

हे सृष्टी, माझे हे स्वप्न साकारण्यास मला बळ दे, मला मोशीचे बाळ दे.