करवंदी
काळ्या करवंदीच्या समोरून एक फुलपाखरू
उडून गेलं,
ते थेट हिरव्यागार पेरुतरूवर जाऊन बसलं.
काळी करवंदी हिरमुसली,
हसत असली तरी कसनुसली...
काट्यांच्या संभारात येईल कसं कोणी ?
काळ्या पडद्याखालची मुसमुसलेली लाली पाहील
कसं कोणी ?
काळ्या करवंदीच्या मनात थोडी कालवाकालव
झाली....
‘फुलपाखरूच ते, उडणारच’ अशी उगीच
सारवासारव केली....
उड्या मारत बागडत काही मुलं तिथे आली.
काटा टाळून अलगदपणे करवंदे जमा केली.
कण्हणार्या, चिकारलेल्या करवंदांनी मग
एकमेकांना मिठ्या मारल्या....
जगलो वाचलो तर भेटू म्हणत भावना आवरल्या
मुलांनी मग अगतिक झालेल्या करवंदीच्या
जखमेवर मीठ चोळलं....
जास्तच गोड असलेल्या करवंदीने थोडं
चुरचुरीत व्हावं म्हणून....
इतक्या सायासाने करवंदीही सुरकुतली....
द्रोणामध्ये बंद झाली तेंव्हा शेवटची घटका
मोजू लागली.....
५/५ रुपयांना विकली गेली, तेंव्हा म्हणून
गेली ‘याचसाठी केला होता अट्टाहास....’
खाणार्याने पापण्या मिटून आस्वाद घेत तिला
गिळंकृत केलं....
आणि प्रेमाची आस अन् विरून जाण्याच्या
ध्यासाने संपून गेली करवंदी....
अवीट गोडवा मागे ठेऊन....
No comments:
Post a Comment